بهرنگ نیک‌آئین

بهرنگ نیک‌آئین متولد سال ۱۳۶۷، فارغ التحصیل کارشناسیِ ارشدِ رشته‌ی قوم‌موسیقی‌شناسی (اتنوموزیکولوژی) از پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، دانشجوی دکتری همان رشته در دانشگاه آلبرتای کانادا، عضو گروه مطالعاتیِ موسیقیِ ترک‌زبانانِ جهان در شورای بین‌المللیِ موسیقیِ سنتی (آی‌سی‌تی‌ام)، و گروه مطالعاتی ایران و آسیای میانه در انجمن قوم‌موسیقی‌شناسی آمریکا است. او از سال ۱۳۸۳ به فراگیری سازها و مباحث مختلفِ موسیقیِ ایرانی پرداخت؛ از سال ۱۳۹۳ بر پژوهشِ موسیقی متمرکز بوده و به طور خاص هنرِ عاشیقیِ مناطقِ ترک‌زبانِ ایران را مطالعه کرده است. ماحصل این پژوهش‌ها در قالب مقالاتی در مجله‌ی فولکلور ریسرچ (۲۰۲۰) در دانشگاه ایندیانا، مجله‌ی هنرهای زیبا، هنرهای نمایشی و موسیقی (۲۰۱۸) در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فصلنامه‌ی موسیقی ماهور (۲۰۱۷) منتشر شده‌اند. همچنین، نیک‌آیین با همکاریِ پژوهشگرانِ غیرایرانی مطالعاتِ تطبیقی‌ای درباره‌ی موسیقیِ عاشیقیِ ایران و جمهوریِ آذربایجان انجام داده است که نمونه‌ای از آن در مجله‌ی موزیکولوژیست (۲۰۱۸) در دانشگاه ترابزون ترکیه موجود است. از دیگر حوزه‌های علاقه‌مندی و مطالعه‌ی او می‌توان به تاریخِ قوم‌موسیقی‌شناسی اشاره کرد. ترجمه‌هایی نیز در زمینه‌های مباحث بنیادینِ قوم‌موسیقی‌شناسی، موسیقیِ عاشیقی و سنّت‌های داستان‌گویی در آسیای میانه را در سایت انسان‌شناسی ‌و فرهنگ و فصلنامه‌ی موسیقی ماهور منتشر کرده و در حال حاضر مشغولِ پژوهش روی موسیقی مردم‌پسند در آذربایجان است.