ترکیب واژگانی «تئاتر اصوات» بر خاصیتی فرازبانی از تجربه‌ی انسانی دلالت دارد، جایی فراتر از تعاریف و مرزبندی‌های زبانی که تجربه‌ی انسانی را به جزیره‌هایی دورافتاده از هم بدل کرده و یکپارچگی طبیعی‌اش را زیر آب‌های تاریخ پنهان ساخته است. در تعریفی مبهم از «تئاتر اصوات» می‌توان گفت که نه یک روش است و نه یک سبک، بلکه یک منش (Attitude) است. در این منش، زمان‌مند و مکانمند بودن تجربه‌ی حسی بسیار حائز اهمیت است. زبانی را تصور کنید که در آن هیچ کلمه‌ای تکرار نمی‌شود و برای تعریف یا نام‌گذاری هر چیزی، یا برای بیان حالات، عواطف و احساساتمان هر بار از کلمه‌ای استفاده می‌کنیم که قبلا هرگز به‌کار نرفته و پس از آن هم تکرار نخواهد شد. بنابرین در جریان زایش یک تجربه، با عناصر تشکیل‌دهنده نه در مقام «فاکتورها» بلکه در مقام «دینامیک‌ها»یی روبرو می‌شویم که هر بار چیز دیگری هستند و طیف گوناگونی از ادراکات حسی را درمی‌نوردند. اگر این ویژگی زمان-مکانمند بودن را در درون یک «تجربه» در نظر بگیریم چیزی که به نظر ثابت و منجمد به نظر می‌رسید زنده و پویا می‌شود. شاید این ویژگی چندحسی بودن و سیالیت تجربه در «تئاتر اصوات» را بتوان در این گزاره‌ی شعری مولانا نیز دریافت: “دیده شود حرف من ار چشم شود گوش شما”
کارگاه «تئاتر اصوات» به تحلیل و تمرین برخی مفاهیم و کنش‌های اساسی این پروژه هنری/پژوهشی می‌پردازد و سعی می‌کند پس از سه جلسه تمرین و هم‌اندیشی، شرکت‌کنندگان را برای یک رویداد «تئاتر اصوات» آماده کند. برای شناخت عمیق‌تر موضوع، لازم است مفاهیمی مثل سیستم، سوژه، حساسیت و معنا را مرور کنیم. از بطن بازتعریف این مفاهیم به درک متفاوتی از جسمیت، سکون، و حرکت از منظر صوت خواهیم رسید. در طی این تمرین‌های تئوریک و عملی تلاش می‌کنیم بُعد وجودی صدا و ماهیت فضامحور سکوت را تجربه کنیم و حرکت و سکون را از منظر وجودی صوت بررسی کنیم. پس از آن سعی خواهیم کرد که در کنار هم «ما بَعد جسمیت» صوت را به عنوان روح بنیادین «تئاتر أصوات» تصور و طی کار عملی تجربه کنیم.
جلسه اول:
معرفی پروژه‌ی «تئاتر اصوات» با توضیح پیشینه و ارائه‌ی تجربه‌های قبلی / تمرین‌های هم‌نشینی و هم‌زمانی / تعریف سیستم، سوژه، و بررسی نسبت این دو در رسیدن به حساسیت و معنا / تمرین با بازی‌های «تئاتر أصوات» به مثابه‌ی رویارویی با یک سیستم (نظامی از قوانین اولیه)/کشف جسمیت صوت و حساسیت نسبت به بُعد وجودی صوت/ تمرین‌هایی برای شنیدن و «نَه‌شنیدن» / بررسی حرکت و سکون در فضای اصوات جسمیت یافته / صوت به عنوان ابژه و شنیدن سیستماتیک / سوژه‌یابی صوت به عنوان لحظه‌ی زایش شخصیت/ تصور خودآگاهی برای صوت (لحظه‌ی شروع تئاتر از نگاه بوآل) / از صوت تا صدا، یک سفر غیر ممکن / معنای صوتی درد / کارگاه آزاد
جلسه دوم:
«ما بَعد جسمیت» در صوت، مفهومی بنیادین برای امکان‌پذیری «تئاتر اصوات»/ انتوناسیون (کوک): از فریاد بدوی تا شیفتگی به نغمات ناممکن طبیعت / تمرین و هم‌اندیشی درباره‌ی تجربیات شخصی افراد در حساسیت به کوک / سیستم‌های انتوناسیون و ارتباط با اشیای صدا دِه. (ساز و غیره) / تمرین و هم‌اندیشی درباره‌ی نسبت آواز و بیان سوبژکتیو با کوک / کوک: حساسیت و معنا / تصور صوتی یک ساز کهن اسطوره‌ای: روابط منطقی (هارمونیک) و روابط واقعی تجسم یافته، ابعاد وجودیِ طپش آکوستیکی / کارگاه آزاد
جلسه سوم:
سیستم‌های ناشناخته و حساسیت‌های جدید / فرهنگ به عنوان یک سیستم مخلخل و واقعیت اتفاقات چند فرهنگی / تمرین‌های انتوناسیون و شنیدن فواصل جدید (میکروتنالیته) / آواز تاریکی: روبرو شدن با «هیولای ناشناختنی» / پایان: شکرگزاری صوت از سوژه‌ها، یا سرنوشت مقدر یک «تئاتر اصوات» / کارگاه آزاد / هماهنگی برای رویداد
مدرسه‌ی هنر و ادبیات بیدار، با همکاری متخصصان و هنرمندان فعالیت خود را از پاییز ۱۳۹۸ آغاز نموده.
۱۴۰۲ © تمامی حقوق متعلق به مدرسه بیدار می‌باشد
توسعه و اجرا الگر استودیو × طراحی استودیو انقلاب