قرن نوزدهم از طرفی یکی از پرشکوه‌ترین دوره‌های تاریخ ادبیات فرانسه است و از طرف دیگر نقطۀ عطفی در پیشرفت ژانر رمان محسوب می‌شود. تراژدی که در قرن هیجدهم از رونق افتاده بود، به حاشیه رانده شده و ساختن روایت را به رمان وامی‌گذارد. می‌توان به سادگی گفت که نظام سلطنت مطلقه در فرانسه تئاتر را به عنوان مهم‌ترین ابزار تبلیغاتی خود برگزیده بود، اما بورژوازی در حالِ غلبه این جایگاه را به رمان می‌دهد. اما این نگاه شتابزده نباید ما را به اشتباه اندازد؛ رابطه‌ی رمان با قدرت حاکم بسیار پیچیده است و تغییراتش در قرن نوزدهم تنها متاثر از جریانات سیاسی نیست. رواج روزنامه‌ها، اختراع عکاسی، جدا شدن تاریخ از ادبیات، پیروزی نگاه علمی و بسیاری اتفاقات دیگر در این دوران بر ژانر رمان تاثیر می‌گذارند. در سطح سیاست هم مسئله تنها رابطه‌ی نزدیک نظام قدرت با رمان نیست؛ قرن نوزدهم در فرانسه قرن پر تب و تابی است، نظام‌های سیاسی به سرعت تغییر می‌کنند. سه بار جمهوری، دوبار بازگشت سلطنت، دوبار امپراطوری و در کنار همه‌ی این‌ها تغییرات سریع فضای اجتماعی. و رمان ژانری است که هم این تغییرات را ثبت می‌کند و هم در آن مشارکت می‌کند.
در این دوره‌ی شش جلسه‌ای در ادامه‌ی رویکردهای نظری‌ای که در دوره‌ی قبل مطرح شد به بررسی پنج رمان قرن نوزدهم می‌پردازیم تا از خلال آن‌ها تغییرات نگاه رمان به مسئلۀ ادبیت و به جهان بیرون و ارتباط ادبیات با جهان را بررسی کنیم. رمان‌های مورد مطالعه به ترتیب از این قرارند:
سه‌تفنگ‌دار اثر السکاندر دوما
بینوایان اثر ویکتور هوگو
اوژنی گرانده اثر انوره دو بالزاک
سرخ و سیاه اثر استاندال
مادام بواری اثر فلوبر
مدرسه‌ی هنر و ادبیات بیدار، با همکاری متخصصان و هنرمندان فعالیت خود را از پاییز ۱۳۹۸ آغاز نموده.
۱۴۰۲ © تمامی حقوق متعلق به مدرسه بیدار می‌باشد
توسعه و اجرا الگر استودیو × طراحی استودیو انقلاب