ویدئو به عنوان ابزاری که قابلیت ضبط و پخش هم‌زمان دارد همواره با آگاهی هنرمند از خود و کنش او در مقابل دوربین عجین شده است. از این رو رسانه‌ای است که در بسیاری از موارد وضعیت خودشیفتگی را بازتاب می‌دهد. در این دوره‌ی کوتاه با بررسی مقاله‌ی «استتیک خودشیفتگی» نوشته‌ی روزالیند کراس و مقاله‌های دیگر، به تحلیل برخی از آثار ویدئویی سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ آمریکا می‌پردازیم و با نگاهی به نظریه‌های فروید و لاکان شرایط خودشیفتگی را کاوش خواهیم کرد تا ریشه‌ها و نقاط مشترک میان فرایند روان‌کاوی و تجربه و آزمون با ابزار ویدئویی را برجسته کنیم.
علاوه بر مقاله‌ی مذکور، از دیگر محورهای بحث ما در معرفی هنر ویدئو، رابطه‌ی آن با شرایط پست‌مدرن خواهد بود. ظهور هنر ویدئو، از طرفی مقارن است با گذر از روایت‌های کلانی که در قالب مفاهیمی چون «پیشرفت»، «عینیت»، و «عقلانیت» به عصر مدرن شکل داده بودند و از طرفی هم‌زمان با عبور به جهانی است که با مفاهیمی چون «بینامتنیت»، «کثرت‌های فرهنگی»، « آگاهی به پیوند ناگستتنی میان ایدئولوژی و قدرت»، «نسبیت»، «ذهنی‌گرایی» و «اقتدارستیزی» شناخته می‌شود. از این رو، به تعبیری می‌توان گفت هنر ویدئو در عصر «پست‌مدرنیسم» زاده شد و هنرمندان آن برای بیان ایده‌های مفهومی خود، به تأسی از دادائیست‌ها و ساختارگراها به بررسی رادیکال و انتقادی ارزش‌های مدرنیسم پرداختند و به شکلی بازیگوشانه ساختارهای هنر، دانش، رسانه، قدرت اجتماعی-اقتصادی، هویت و دیگر روایت‌های کلان مدرنیسم را به چالش کشیدند. از این رو هر نوع تعریفی از هنر ویدئو ضرورتا نمی‌تواند از رابطه‌ی آن با شرایط پست‌مدرن غافل بماند.
هرجلسه دوره را به دو بخش تقسیم می‌کنیم. در بخش اول درباره‌ی مقاله‌ی «استتیک خودشیفتگی» گفتگو می‌کنیم و در بخش دوم با مطالعه‌ی دیگر مقالات هنری، به کدهای استتیکی که در فرم‌های گوناگون هنر معاصر بیان یافته‌اند می‌پردازیم. از هنرجویان می‌خواهیم مقاله‌ها را مطالعه کرده و در بحث و گفتگو مشارکت داشته باشند. در این دوره قصد داریم به میانجی برخی مفاهیم تئوریک بر فرم‌های گوناگون هنر معاصر و تحولات تاریخی آنها نظری بیفکنیم.
مدرسه‌ی هنر و ادبیات بیدار، با همکاری متخصصان و هنرمندان فعالیت خود را از پاییز ۱۳۹۸ آغاز نموده.
۱۴۰۲ © تمامی حقوق متعلق به مدرسه بیدار می‌باشد
توسعه و اجرا الگر استودیو × طراحی استودیو انقلاب