عطش امحا؛ درآمدی بر شتاب‌گرایی

درست در دورانی که فلسفه‌های فرانسوی در آستانه‌ی تصرف‌شدن توسط آکادمی‌های انگلو-امریکن، و در حال مسخ در چنبره‌ی «چرخش زبانی» و «تفاوت فرهنگی» به سلیقه‌ی کاپیتالیسم متأخر بودند، فیلسوفی دیوانه، از سنخ نیچه و باتای،تنها تک‌نگاری خود را نوشت و چند سال بعد برای همیشه از آکادمی کناره گرفت: نیک لند، بنیانگذار آنچه شتاب‌گرایی خوانده شد، کار خود را با متنی جنون‌آمیز به نام «عطش امحا: باتای و نیهیلیسم زهرآگین» آغاز کرد تا از همان ابتدا نشان دهد که فلسفه‌ی معاصر چگونه می‌تواند خود واقعیت را در ژرفای شیزوئیدی آن لمس کند.

از افراط تا ماتریالیسم پست، از امحا تا فساد، از هدررفت تا اروتیسم، از زمان تا تخریب، از جنون تا آینده‌ی ناانسانی میل، خوانش لند از باتای درآمدی است بر فلسفه‌های مختلفی که موضوع آنها آینده‌سویی و رانه‌ی مرگ تا فراسوی ماده است. این دوره درآمدی است بر اندیشه‌ی پیچیده‌ی نیک لند و مبنای فلسفی مفاهیم محوری شتاب‌گرایی را تشریح می‌کند. در این دوره می‌بینیم که چگونه نیهیلیسم در کنار امحا سوژه به کنشی شادمانه بدل می‌شود، ماتریالیسم خود را از اندیشه‌ی عقلانی رها می‌کند تا به هدررفت و افراط آری گوید، انرژتیکس مبنایی بی‌سابقه برای فهم هستی به دست می‌دهد، رانه‌ی مرگ حد کانتی اندیشه را مشخص می‌کند، خودویرانگری جای نقد عقل را می‌گیرد، «خارج» نیروهای کیهانی خود را به سمت اندیشه می‌کشاند، جنون شتاب می‌گیرد و سرمایه مدار سایبرنتیکی خود را به مصاف تفکر فلسفی می‌فرستد.

جلسه‌ی اول: درآمد: باتای و رانه‌ی امحای لَند
جلسه‌ی دوم: ماتریالیسم پَست و پایان متافیزیک
جلسه‌ی سوم: نیهیلیسم، مرگ خدا و انحطاط کیهانی
جلسه‌ی چهارم: اقتصاد هدررفت: علیه سودمندی
جلسه‌ی پنجم: باتای، شوپنهاور و خواست
جلسه‌ی ششم: زمان همچون امحا
جلسه‌ی هفتم: جنون، خارج و فروپاشی معنا
جلسه‌ی هشتم: پایان: تصور باتایی لَند از آینده