اتاق روشن، آخرین کتابی که رولان بارت در زندگی‌اش منتشر کرده است، از چندین منظر قابل تأمل است. بارت در اینجا عکس را به مثابه‌ی نشانه مطالعه نمی‌کند، به عنوان مورخ هنر هم با آن روبرو نمی‌شود. درواقع، دو سطح نظری متفاوت در این کتاب وجود دارد که یکی در محتوای مطالب بیان شده است و دیگری در شکل نوشتار. گویی عکس برای بارت زمینه‌ای است که به کمک آن می‌توان از بن‌بستی که نشانه در اندیشه‌‌ی او با آن روبرو است، بیرون رفت و شکل جدیدی از حضور سوبژکتیویته در متن نظری را نشان داد. در عین حال، و در ادامه‌ی همین منطق نظری، کتاب بارت، به شکل پنهان و آشکار با متون دیگری در گفتگو است: امر تصوری نوشته‌ی ژان پل سارتر، موزه‌ی تصوری اثر آندره مالرو، اثر هنری در عصر تکثیرپذیری فنی‌اش از والتر بنیامین و گفتار در روش دکارت.
در بررسی اتاق روشن باید از چند مفهوم مشهور (مثل استودیوم و پونکتوم) که بسیار در موردشان بحث شده فراتر رفت و به ساحت مباحثات نظری بارت با اندیشمندان دیگر وارد شد، زیرا این متن ورای عکاسی به سه مسئله‌ی مهم دوران خود می‌پردازد: تلاش برای کنار گذاشتنِ سوژه‌ی دکارتی، معضل ایدئولوژیک بارت با جمع‌گرایی نشانه و مسئله‌ی نوشتار علوم انسانی.
در این دوره‌ی چهار جلسه‌ای می‌کوشیم این سه مسئله را با تکیه بر گفتگوهای درونی متن بارت با متون دیگر تشریح کنیم.
مدرسه‌ی هنر و ادبیات بیدار، با همکاری متخصصان و هنرمندان فعالیت خود را از پاییز ۱۳۹۸ آغاز نموده.
۱۴۰۲ © تمامی حقوق متعلق به مدرسه بیدار می‌باشد
توسعه و اجرا الگر استودیو × طراحی استودیو انقلاب