احمد یزدانیان

احمد یزدانیان دانش‌آموخته شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس است. پژوهش‌های او بیشتر از منظر اقتصادسیاسی فضاست. او و از همین زاویه در جایی که فرم و کالبد آرام و بی‌نزاع به نظر می‌رسد، به بررسی مجموعه روابط و نیروهای برسازنده‌ای بپردازد که به شیوه‌های مختلفی در لایه‌های زیرین فضا جریان دارند. او درحین تحصیل وارد قلمروی حرفه‌ای شد و آنچه در دانشگاه آموخته بود را در معرض آزمون و امتحان قرار داد. در فرایند کار، چندسالی نیز در دفاتر خدمات نوسازی در محلات جنوب تهران به‌‌عنوان کارشناس شهرساز و کارشناس اجتماعی مشغول به کار شد. به تعریف‌ خودش آنچه تاکنون آموخته است، متعلق به تجربه‌های فضایی این دوره بوده که تا به امروز با تجربه‌های فضایی متعددی هم‌پیوند شده است. اجتماعات محلی، نوسازی شهری، سلب‌مالکیت و برون‌رانی، تبارشناسی و سکونتگاه‌های غیررسمی از جمله موضوع‌های مورد پژوهش وی هستند. او در مقاله‌ای با عنوان «فضا را چگونه بخوانیم؟‌ از خوانش پدیدارشناسانه تا خوانش انتقادی فضا»، از نگاه اقتصادسیاسی به ناتوانی‌های نگاه پدیدارشناسانه و غالب شدن این نگاه در میدان دانش شهرسازی ایران می‌پردازد و برای فهم‌ منازعات‌ موجود در فضا به نوعی از نگاه انتقادی فرامی‌خواند.

علاوه بر این «نوسازی یا برون‌رانی؟» یکی دیگر از پژوهش‌هایی است که به دنبال تجربه‌های کاری در محلات جنوب تهران انجام داده است. وی در این نوشتار به نقد سازوکارهای نوسازی شهری که منتهی به انواع مختلف برون‌رانی‌ و سلب‌مالکیت‌ می‌گردد، پرداخته است. «دگرگونی باغات شهری: نئولیبرالیسم و تضادهای کاربری زمین در باغات قصردشت شیراز» نام پژوهشی است که او در آن تلاش کرده ضمن ترسیم رویه‌های تاریخی تغییرکاربری باغات قصردشت در شیراز، به تبیین سازوکارهای آسفالته شدن و باغ‌زدایی در آنجا بپردازد. درحال حاضر او بیشتر مشغول «تنظمیات فضایی و نوسازی شهری در ایران؛ تولد بافت‌های مسأله‌دار با تأکید بر شهر تهران» است. در این پژوهش هدف نشان دادن شیوه‌های مختلف تنظیمات فضایی و تبیین فرایند تاریخی فضامندشدن سیاست‌های نوسازی شهری از مقیاس کلان تا مقیاس خرد محلی در شهر تهران معاصر در سال‌ها ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ است.