در طول تاریخ مسائل جنسی، تا به امروز مسئله‌ی بدن و به ویژه بدن زنانه همواره محل مناقشه بوده است. در عصر حاضر که تغییرات در ابعاد مختلف به صورت سرسام آوری رخ می‌دهد، تعریف و درک نسل جوان در ارتباط با بدن، نیازهای جنسی و هویت‌یابی متفاوت از نسل گذشته است. اگر نسل گذشته بدن زنانه را شرم‌آور تلقی می‌کرد و با مفاهیمی همچون نجابت، غیرت و ناموس سعی در کنترل بدن‌مندی داشت، امروزه جوانان به ویژه دختران از بدن خود برای بیان فردیت و گاهی به عنوان ابزاری از مقاومت در برابر قدرت‌های مسلط در جامعه استفاده می‌کنند.
“مطالعه‌ی درک و مواجهه‌ی دختران با مفهوم باکرگی”، رساله‌ی دکتری در رشته‌ی انسان‌شناسی است که در سال‌های بین ۱۳۹۸ الی ۱۴۰۰ با مشارکت چهل دختر و ده پسر انجام شد. این پژوهش به بررسی تجارب زیسته‌ی افرادی پرداخته که خودخواسته یا ناخواسته بکارت خود را از دست داده‌اند. همچنین مواجهه‌ی هریک از آنها با بکارت به عنوان یک مفهومِ فرهنگی و از دست دادن آن متفاوت بوده است: برخی آن را شکلی از مقاومت می‌دانند و برخی برای مشروعیت‌یابی مجدد در جامعه، دست به عمل‌های ترمیم بکارت می‌زنند.
درباره‌ی نویسنده‌ی رساله:
مرضیه مددی دارستانی، متولد ۱۳۷۰، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی انسان‌شناسی از دانشگاه مازندران، کارشناسی ارشد و دکتری همین رشته از دانشگاه تهران است. در حال حاضر او مدرس گروه جامعه‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی است. علاقه‌مندی او به حوزه‌ی زنان، جنسیت و سکسوالیته منجر به کارهای میدانی، مقالات و پژوهش‌های متفاوتی در مسائل مربوطه شده است.
مدرسه‌ی هنر و ادبیات بیدار، با همکاری متخصصان و هنرمندان فعالیت خود را از پاییز ۱۳۹۸ آغاز نموده.
۱۴۰۲ © تمامی حقوق متعلق به مدرسه بیدار می‌باشد
توسعه و اجرا الگر استودیو × طراحی استودیو انقلاب
