در این مجموعه گفت‌وگو ها که به هدایت پویان هاشمی طاری برگزار می‌شود، تلاش بر این است که در هر گفتگو، با به میان کشیدن یک اثر و بازاندیشی به آن به مثابهی یک متن، اثر را در تاریخی که در آن شکل گرفته و در نسبت با اکنونیت‌مان بررسی کنیم. بر آن هستیم باری دیگر و پرسش‍‌گرانه، با ایجاد گفت‌گوهایی که از زوایای گوناگون و در رشته‌های مختلف فرا می‌خوانیم، این آثار را در متن امروز مساله‌دار کنیم.
در این نشست با حضور علی احدی و پوریا جهانشاد به بحث پیرامون اثری از گی دوبور به نام “راهنمای جغرافیایی روانی پاریس ۱۹۵۷” پرداختیم.
علی احدی
علی احدی هنرمند، پژوهشگر و نویسنده‌ی ساکن ونکوور است. حوزه‌ی فعالیت‌های بینارشته‌ای او گستره‌ای از هنرهای تجسمی، پژوهش‌های فلسفی، تدریس، نوشتن و ترجمه را در بر می‌گیرد. آثار هنری او شامل تصاویر بازنمایانه، اشیای ترکیبی، ویدئو و کارهای مبتنی بر متن هستند که روش‌های مشخصی را برای تولید و نزدیک شدن به دوگانه‌های مفهومی ویژه پیشنهاد می‌کنند.*
پژوهش حال حاضر او متمرکز بر مفاهیم «اندیشه-کنشگری»، «ملاقات‌کننده»، و «بوطیقای آنچه که نیست» تمرکز دارد. مساله‌ی این پژوهش بررسی امکانات خلق گسست در نظام مستقر دانشی است که عملکردهای سیاست و هنر را، هم در مرتبه‌ی مادی و هم در سپهر گفتمانی، تعین می‌بخشد.
احدی در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی آثار هنری خود را به نمایش درآورده است. مقالات و نوشته‌های او در نشریات و کتاب‌های پژوهشی منتشر شده‌اند. «گه بله آکادمی» عنوان نمایشگاه انفرادی آخر او در گالری Ag تهران است، و اخیرا مقاله‌ای از او تخت عنوان «پاندمی: زمانی برای تخیل سیاسی ترا-گذازانه»، در نشریه‌ی SDUK تورونتو منتشر شده است.
احدی مدرک کارشناسی ارشد هنرهای تجسمی خود را در سال ۱۳۹۱ از دانشگاه بریتیش کلمبیا دریافت کرد و هم‌اکنون به نگارش رساله‌ی دکترای فلسفه‌ی خود و تدریس در حوزه‌ی هنرهای تجسمی در همان دانشگاه مشغول است.
*کارهای احدی با اشاره به مقولاتی چون حضور داشتن (presentation) و بازنمایی (representation/inclusion)، مهیب‌سازی (monsteration) و نمایش دادن (demonstration)، و در آخر در رابطه‌ی میان زیباشناسی و فرم‌های تصادفی انتزاعی‌سازی، در وضعیت‌هایی از فکر سیاسی-بارور شده ساخته می‌شوند که قابل فرو کاستن به تعین‌های متداول هنری نیستند. در کارهای احدی امر هنری، امری است احتمالی و ناضرور که تنها ممکن است رخ بدهد. این رخ دادن البته، نه درون ابژه‌ی زیباشناسانه شده، بلکه از خلل خلق موقعیت‌های ویژه‌ای خود را محقق می‌کند که در آن، کثرت دوگانه‌های نامتجانس با یکدیگر منجر به تحول نا-فرم‌ها به فرم‌های نو می‌شود. احدی روش‌شناسی پژوهشی و هنری خود را بر پرداختن به نقشی که مساله‌ی «محتمل‌الوقوعی» و «رخداد» در فرایندهای سوژه‌سازی ایفا می‌کنند، بنا می‌کند.
پوریا جهانشاد
پوریا جهانشاد پژوهشگر مطالعاتِ شهری انتقادی و هنر معاصر است و تمرکز عمده حوزه نوشتاری و آموزشی او طی سال‌های اخیر رابطه متقابل هنر، شهر و جامعه و سازوکارهای سیاست ورزی خلاقانه است. مقالات او تاکنون در فصلنامه هنری «تزرو»، فصلنامه سینما-حقیقت، فصلنامه حرفه هنرمند، فصلنامه فارابی، ماهنامه گفت‌وگو، ماهنامه فیلم نگار، وب‌سایت انسان‌شناسی و فرهنگ، وب‌سایت پروبلماتیکا و وب‌سایت «میدان» و مجله هلندی “Metropolis M” منتشرشده است. او همچنین دبیر پرونده ویژه‌ای در شماره پنجم فصلنامه «تزرو» بوده است که به بازخوانی انتقادی گفتمان‌های مسلط شهر و معماری پرداخته است. جهانشاد همچنین پنج عنوان کتاب در حوزه سینمای مستند و تجربی به‌عنوان نویسنده همکار در کارنامه خود دارد که از میان آن‌ها می‌توان به «سینمای تجربی»(نشر جامعه نو/۱۳۹۲)، «از نیش تا نوش»(نشر نیلوفر/ ۱۳۹۶) و «واقعیت و تخیل در سینمای مستند»(نشر یزدا/۱۳۹۶) اشاره کرد. او در حال حاضر نیز مسئولیت دبیری، گردآوری و نویسندگی مجموعه‌ای چهارجلدی تحت عنوان «بازخوانی انتقادی شهر»(نشر روزبهان) را بر عهده دارد.
جهانشاد در سمینارها و پنل های علمی و مطالعاتی به‌عنوان سخنران و مدرس حضور داشته است که ازجمله می‌توان به دوره‌های آموزشی و سخنرانی‌های او در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، دانشگاه ارواینِ کالیفرنیا، دانشگاه سایمون فریزر ونکور، دانشگاه اصفهان، مرکز اصفهان شناسی، خانه سینما، موزه هنرهای معاصر تهران، خانه هنرمندان تهران، مانِ معماران اصفهان، همایش رویداد تبادلات بینافرهنگی(بخش فرهنگی سفارت فرانسه)، اولین و دومین هفته هنر تیر در مجتمع چارسو تهران، رویداد دو باغ در کرمان(انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز) و موسسه رخداد تازه، موسسه نیومدیا و موسسه خوانش اشاره کرد.
جهانشاد سال ۱۳۹۶ عضو شورای راهبردی نخستین همایش علمی دانشگاه‌های علوم اجتماعی ایران بوده و در حال حاضر مدیر گروه «رخداد تازه مستند» است که به همراه جمعی از جامعه شناسان و هنرمندان به شکل تخصصی درزمینه بازخوانی انتقادی سازوکارهای مستندنگاری فعالیت دارند. این گروه تاکنون بیش از ۷۰ نشست پژوهشی برگزار کرده است که محور موضوعی اغلب این نشست‌ها شهر و مناسبات شهری بوده است. جهانشاد به همراه دکتر بهرنگ صدیقی(جامعه‌شناس و از اعضا رخداد تازه مستند) بیش از پنج سال است که به کار تئوریزه کردن ترم انتقادی مستند جامعه‌شناختی(sociological documentary) مشغول است.
دسترسی به فایل ویدیویی گفت و گوها
